انگور شاهانی دارای دانه‌های گرد و درشت و تیره رنگ زرشکی  و بنفش است. انگور شاهانی در مقایسه با سایر انگورها پوست کلفتی دارد که سرخ مایل به سیاهی است و گوشت آن نیز سرخ و سفت است. درخت انگور سیاه گیاهی بسیار قدیمی است که مصری‌ها پنج هزار سال قبل از میلاد آنرا می‌شناختند. وطن اصلی انگور آسیای صغیر و ایران بوده و هم اکنون نیز به صورت وحشی و نیمه وحشی در این مناطق دیده می‌شود. انگور شاهانی درختچه‌ای است بالا رونده که به کمک پیچک‌های خود به سهولت از موانع و درختان مجاور بالا می‌رود و درازای آن به ۱۰ الی ۱۵ متر می‌رسد. مهمترین محصولاتی که امروزه از مو یا انگور بدست می‌آید عبارتند از: انگور مجلسی، کشمش، آب انگور، سرکه، در گیلان خمس در ملایر شیره انگور – دوشاب  می باشد

نهال انگور شاهانی (انگور شآنی) را تاک یا مو نیز می‌گویند. ساقه‌های این انگور اغلب به رنگ قهوه‌ای است که نشانگر رسیده بودن آن و آماده بودن آن جهت تهیه ترشی یا سرکه شانی است. آب این انگور به رنگ زرشکی – بنفش زیبایی بوده و طعمی بی‌نهایت دلنشین دارد. ولی به علت کلفتی پوستش و گران بودنش نسبت به سایر انگورها و اینکه به وفور در هر میوه فروشی فروخته نمی‌شود، خوردن آن به صورت حبه انگور چندان رایج نیست و بیشتر مصارفی چون تهیه نوشیدنی‌ها، آبمیوه‌ها، نوشابه‌ها، تهیه ترشی شانی و سرکه شانی و… دارد.